UWAGA! przeglądasz archiwalną wersję strony schroniska! Aby przejść na nową stronę kliknij tutaj.



ZDROWIE

 


Szczepienia ochronne


Każdy pies powinien być zaszczepiony na kilka podstawowych chorób. Dorosłe psy szczepi się szczepionką zawierającą
przeciwciała przeciw kilku jednostkom chorobowym w jednej dawce. Obowiązkowe jest szczepienie przeciw wsciekliznie.
Ponieważ większość szczepionek niszczy naturalne przeciwciała otrzymane z mlekiem matki, pierwsze szczepienia
powinny się odbyć dopiero po odstawieniu szczeniąt od matki czyli około 6-7 tygodnia życia.

 

Choroby przeciwko którym powinno się zaszczepić psa corocznie:

 

Przygotowanie do szczepienia


Tydzień przed każdymi szczepieniami powinno się zwierzę odrobaczyć (nie dotyczy to zwierząt odrobaczanych regularnie
przez cały rok).
Programy profilaktyczne poza szczepieniami obejmują również odrobaczanie zwierząt. Jest to bardzo istotna kwestia.
Pasożyty bowiem są zagrożeniem nie tylko dla zdrowia zwierząt, ale także dla ludzi, głównie dzieci (przede wszystkim jeśli
chodzi o tasiemczyce i glistnice).

Obecność pasożytów (ich form inwazyjnych) w środowisku zewnętrznym, po wydostaniu się z organizmu żywiciela jest
jednym z podstawowych warunków rozprzestrzeniania się ich wśród zwierząt i ludzi. Najczęściej pasożyty (formy inwazyjne)
wydostają się z organizmu zwierzęcia wraz z jego wydzielinami i wydalinami.

 

JAKIMI DROGAMI MOŻE DOJŚĆ DO ZARAŻENIA ZWIERZĘCIA?

  1. Kontakt bezpośredni – głównie dotyczy pasożytów zewnętrznych tj. pchły, wszy, świerzb.
  2. Droga pokarmowa – główna droga inwazji pasożytów wewnętrznych.
  3. Droga przez powłoki zewnętrzne (skóra) – często formy inwazyjne pasożytów są przenoszone przez stawonogi
    np. kleszcze przenoszą babeszię.
  4. Droga śródmaciczna – zarażenie płodów w łonie matki. Tak dzieje się w przypadku zarażenia glistą psią.
    Larwy glisty otarbiają się w mięśniach suki i są niedostępne dla preparatów odrobaczających. W czasie ciąży dochodzi
    do uaktywnienia larw, wnikają one do krwiobiegu, a z krwią dostają się do płodów. Dlatego też szczenięta pochodzące
    nawet od suk odrobaczanych w czasie ciąży mogą być zarażone glistnicą.


CHOROBOTWÓRCZE DZIAŁANIE PASOŻYTÓW


Pasożyty mogą powodować:

  1. Spadek odporności.
  2. Hamowanie wzrostu i rozwoju.
  3. Działanie chemiczne poprzez wytwarzane toksyny.
  4. Działanie mechaniczne- duża ilość pasożytów może spowodować niedrożność, zatkanie jelit.

 

Aby chronić zwierzęta i ludzi przed zarażeniem musimy pamiętać o:

 

KIEDY ODROBACZAĆ ZWIERZĘTA?


Pierwsze odrobaczanie można wykonać w wieku 2-4 tydodni, drugie około 4-6 tygodnia, trzecie w wieku około 10 tygodni.
Do 6 miesiąca życia powinniśmy powtarzać ten zabieg co miesiąc. Później w zależności od sytuacji parazytologicznej i narazenia
zwierzęcia odrobaczamy je co 3-6 miesięcy. Do odrobaczania służą preparaty dostępne w lecznicach weterynaryjnych w postaci
tabletek lub pasty. Poza wewnętrznym odrobaczaniem naszego pupila należy również pamiętać o walce z pasożytami zewnętrznymi
takimi jak pchły i kleszcze. Są one często przyczyną schorzeń alergicznych u zwierząt oraz biorą udział w przenoszeniu pasożytów wewnętrznych (np. larwy pcheł biorą udział w przenoszeniu tasiemca).

Do zwalczania tych pasożytów istnieje cała gama preparatów w postaci:

Większość z tych preparatów wykazuje działanie przeciw kleszczom przez okres około 4-5 tygodni
oraz przeciw pchłom przez około 3 miesiące.

 

KASTRACJA i STERYLIZACJA


Zabiegi te sa najskuteczniejszą metodą zapobiegania niekontrolowanemu rozrodowi zwierząt domowych.
Niechciane szczenięta i kocięta zwykle trafiają do schronisk, a w najgorszym wypadku kończą życie pod kołami
samochodów lub jako ofiary wyniszczenia chorobami, głodem i zimnem. 

 

Zalety sterylizacji/kastracji

 

  1. Kastracja i sterylizacja zapobiega przypadkowym ciążom, a co za tym idzie niekontrolowanemu
    przyrostowi naturalnemu zwierząt.
    Zaletę kastracji trudno jest przecenić. Nawet najlepiej wyszkolone psy i suki "głuchną" na nawoływania właścicieli, kiedy
    do głosu dochodzi popęd płciowy. Kiedy samiec poczuje samicę, która jest w trakcie cieczki/riu -  jest zdolny
    do nieprawdopodobnych wręcz wyczynów. Dwumetrowy płot, którego normalnie nie dałby rady przeskoczyć, nagle przestaje
    być przeszkodą. Suka, która ma cieczkę też zrobi wszystko, aby dostać się do samca. Czasem wystarczy więc dosłownie
    chwila nieuwagi i nieszczęście gotowe. Tylko kastracja i sterylizacja dają stuprocentowe zabezpieczenie przed niechcianym przychówkiem naszego pupila.
  2. Ochrona suczki przed endometriozą i ropomaciczem.
    Ropomacicze może się przytrafić każdej suczce, bez względu na jej wiek, na to czy miała potomstwo, czy nie, na to czy
    miewa ciąże urojone, czy nie i bez względu na to, jaka jest jej ogólna kondycja zdrowotna. Ta groźna choroba, może
    doprowadzić nawet do śmierci zwierzęcia. Czasem na ratunek może być zbyt późno. Zwłaszcza, jeśli mamy do czynienia
    z ropomaciczem zamkniętym, które nie daje żadnych jednoznacznych objawów. Nie każdy właściciel w porę zorientuje się,
    że z suczką dzieje się coś złego, nie każdy lekarz weterynarii postawi właściwą diagnozę. Najczęściej jedynym ratunkiem
    dla suczki jest szybka sterylizacja. Niestety wtedy zabieg jest już trudniejszy, niż u zdrowej suczki. Macica jest wypełniona
    ropą, a co za tym idzie bardziej krucha. Suka jest osłabiona chorobą, więc jej organizm gorzej znosi narkozę,
    a rekonwalescencja po zabiegu trwa dłużej. Sterylizacja chroni przed endometriozą i ropomaciczem w stu procentach,
    ponieważ podczas zabiegu macica jest usuwana.
  3. Ochrona przed nowotworami oraz zcystowacieniem narządów rozrodczych i gruczołów płciowych.
    Zarówno psy, jak i suki mogą mieć różne płciowe przypadłości, które mogą skończyć się nawet śmiercią zwierzęcia.
    O wiele prościej niż leczyć, jest zapobiegać tym chorobom. Logiczne jest, że jeśli suczka nie ma jajników, czy macicy,
    a pies jąder i najądrzy to nie może na nich pojawić się cysta bądź nowotwór.
  4. Ochrona przed nowotworem gruczołu mlekowego u suk oraz czynnościowemu lub nowotworowemu rozrostowi
    prostaty u psów.
    Najnowsze badania dowodzą, że wczesna sterylizacja zwierząt niemal w stu procentach chroni je przed tymi groźnymi
    chorobami. Im później wykonuje się zabieg, tym jego funkcja ochronna jest mniejsza.
  5. Zapobieganie ciążom urojonym u suk.
    Ta przypadłość jest nie tylko uciążliwa dla właściciela suczki, ale również szkodliwa dla zdrowia jej samej. Ciąże urojone
    nie pozostają też bez wpływu na psychikę suki. Sterylizacja całkowicie eliminuje tę przykra przypadłość. Urojone ciąże
    zwiększają ryzyko nowotworów gruczołu mlekowego.
  6. Zachowanie zwierząt po zabiegu.
    Wysterylizowana samica staje się stabilniejsza psychicznie. Wykastrowany samiec staje się mniej pobudliwy, nie wdaje się
    w bójki o sukę z innymi samcami (staje się ogólnie mniej agresywny w stosunku do innych psów), nie ma skłonności
    do włóczęgostwa, ma mniej dominujący charakter (ale wbrew ogólnie panującej opinii nie staje się spolegliwy i "nie do życia"),
    staje się bardziej stabilny psychicznie, bardziej oddany człowiekowi, bardziej skłonny do współpracy z człowiekiem, lepiej
    koncentruje się na zadaniach, jakie ma do wykonania. Jest więc łatwiejszy do upilnowania, nie grozi mu śmierć pod kołami
    samochodu, czy pobyt w schronisku, gdzie trafił, ponieważ uznano go za bezdomnego. Trzeba jednak pamiętać, że z wiekiem
    takie zachowania mniej są sterowane hormonami płciowymi - testosteronem lub estrogenami, a stają się raczej wyuczonym
    nawykiem. Kastracja/sterylizacja w późnym wieku może więc nie przynieść oczekiwanych efektów "wychowawczych", niemniej
    jednak wciąż będzie chroniła psa przed przypadłościami zdrowotnymi.